Η σύλληψη του Τουρκοκύπριου δικηγόρου Ακάν Κιουρσάτ από τις Ιταλικές αρχές στη Ρώμη, η έκδοση και επιστροφή του στην Κύπρο για ανάκριση και δίκη ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ξαναφέρνει στο προσκήνιο το όργιο σφετερισμού στην κατεχόμενη γη μας.
Ο Κιουρσάτ κατηγορείται για εκμετάλλευση και πώληση ακινήτων στην Κλεπίνη. Καταγγέλθηκε από ζεύγος Βρετανών, που προσέφυγαν στα «δικαστήρια» του ψευδοκράτους και πέτυχαν έκδοση σχετικής απόφασης τον Δεκέμβρη 2018, όταν η έπαυλη που αγόρασαν, έκτασης 273.000 τετραγωνικών μέτρων δεν αναπτύχθηκε. Από την έκταση αυτή, 261.000 τ.μ. ανήκουν σε Ε/κ, 7.550 τ.μ. σε Τ/κ και τα υπόλοιπα 4.661 τ.μ είναι κρατική γη που ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία. Ανάμεσα στους μάρτυρες και παραπονούμενους θα κληθούν για κατάθεση και Βρετανοί υπήκοοι που εξαπατήθηκαν από τον Βρετανό απατεώνα Γκάρι Ρομπ και την εταιρεία «AGA Developments Ltd» που εδρεύει στο Καζάφανι.
Η υπόθεση Κιουρσάτ αναμοχλεύει πληγές, οργή και απογοήτευση. Πληγές, γιατί η γη και οι περιουσίες ανήκουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους που πεθαίνουν αδικαίωτοι στην προσφυγιά. Οργή, γιατί ξένοι και ντόπιοι σφετεριστές, επιδίδονται σε λεηλασία, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και αισχροκέρδεια κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου, ηθικής και λογικής. Απογοήτευση, για την απάθεια διαχρονικών κυβερνήσεων να τιμωρήσουν την διαφθορά, αποθρασύνοντας σφετεριστές να συνεχίσουν το πλιάτσικο σε βάρος λαού και προσφύγων.
Διερωτώμαι πραγματικά, πόσες χιλιάδες ξένοι υπήκοοι, Άγγλοι, Γερμανοί, Ισραηλίτες, Ιρανοί και άλλοι, συμμετείχαν στο πλιάτσικο, αποκτώντας ένα ονειρικό κομμάτι κατεχόμενης γης. Ατιμωρησία, αποθράσυνση, αξιακή κατρακύλα, σκάνδαλα επί σκανδάλων, καθημερινά.
Κι οι ιδεολόγοι να προσδοκούν Λευτεριά, ως να κυνηγούν ένα άδειο πουκάμισο, μια Ελένη…
Καιρός να ξυπνήσουμε όλοι. Λαός, ηγεσία, κόμματα, οργανωμένοι φορείς, κατεχόμενοι Δήμοι και κοινότητες, νομική υπηρεσία, Γενική Εισαγγελία.
Η παθητική παρακολούθηση και απραξία μας καθιστούν συνένοχους στο έγκλημα. Η Κύπρος χάνεται. Το ακανθώδες περιουσιακό πρόβλημα παραμένει στοιχειωμένο, έξω από τις προτεραιότητες των εκάστοτε διαπραγματεύσεων που μέχρι σήμερα περιορίζονται δυστυχώς, στα κεφάλαια διαμοιρασμού της εξουσίας που συνιστούν ύψιστη τουρκική προτεραιότητα.
Η υπόθεση Κιουρσάτ έχει νομικό και πολιτικό χαρακτήρα. Η έκβασή της θα κρίνει πολλά. Πρέπει να αποτελέσει αφετηρία: για δικές μας διεκδικήσεις στο περιουσιακό, αγώνα για αποκατάσταση των καταπατημένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων των νόμιμων δικαιούχων και ανατροπή των μεθοδεύσεων του ψευδοκράτους για κατοχύρωση των δικαιωμάτων των «χρηστών».
Σύμφωνα με επισκόπηση του Τ/κ τύπου (ΓΤΠ), ο υπουργός εξωτερικών του κατοχικού καθεστώτος Ταχσίν Ερτουγρούλογλου απαντώντας σε πρόσφατες δηλώσεις του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή Ιρφάν Σιντίκ, τόνισε πως οι Τ/κ δεν «αναζητούν κίνητρα», δεν «επιστρέφουν σε διαδικασία στη βάση ομοσπονδίας» και «εμμένουν στη λύση δύο κρατών». Συναίνεσαν στον διορισμό της María Ángela Holguín Cuellar, υπό τον όρο να υπάρξει χρονοδιάγραμμα έξι μηνών, να αναζητηθεί «νέο μοντέλο συνεργασίας – καλής γειτονίας, με κυρίαρχη ισότητα και ισότιμο διεθνές καθεστώς».
Δεν ακούσαμε κανένα να στηλιτεύει αυτές τις αδιάλλακτες θέσεις, ή την πολιτική της Άγκυρας που ουσιαστικά τορπιλίζουν το όποιο κοινό έδαφος για διαπραγματεύσεις.
Αυτά οφείλει να ακούσει η Κολομβιανή διπλωμάτης, από χείλη προσφύγων και ενεργών πολιτών που προσδοκούν δίκαιη λύση στο κυπριακό και εκπροσωπούν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Οι τουρκικές αξιώσεις για «νέες πραγματικότητες» στο νησί, «νέο όραμα», «σχέσεις καλής γειτονίας δύο κρατών», απλά ναρκοθετούν τις προσπάθειες για λύση, οδηγούν σε διχοτόμηση ή προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία με μόνιμη αιχμαλωσία των Τ/κ.
Γρηγορείτε! Οι καιροί ου μενετοί. Η απάθεια και η ανοχή δεν σταματά το πλιάτσικο. Το εδραιώνει!