Γεμάτος αναπάντητα ερωτήματα και απορίες ο κόσμος μας. Τόπος μυστηριώδης. Κι εμείς, περαστικοί διαβάτες, αναζητούμε το νόημα της ζωής. Κάποιοι πιστεύουν πως ο κόσμος έχει έναν σκοπό. Άλλοι, πως είναι απλά, ένας τόπος ύπαρξης. Η αναζήτηση του νοήματος της ζωής, είναι προσωπική υπόθεση και διαδικασία. Η απάντηση ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αφού βρίσκεται μέσα μας.
Πολλοί καταφεύγουν στην Θεολογία για να αντλήσουν γνώση από την υπερφυσική αλήθεια και τα θεία μυστήρια. Στην «Αποκάλυψη» του Ιωάννη, στο τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, στη Βίβλο, ή σε άλλες θρησκευτικές πηγές. Στόχος, να κατανοήσουν πώς γίνεται η φανέρωση του Θεού στον κόσμο, πώς περιγράφονται οι θείες αλήθειες ή προθέσεις στους ανθρώπους, με μυστικές ενοράσεις, ιστορικά γεγονότα ή πνευματικά βιώματα.
Ο Θεός μιλάει στον κόσμο μέσω της φύσης, της ιστορίας ή της ανθρώπινης συνείδησης. Εμπνέει τον καθένα, να αναζητήσει το νόημα της ζωής με τη δική του προσωπική προσπάθεια, μέσα από τη Φιλοσοφία, τη Θρησκεία, την Επιστήμη, την Τέχνη, την κοινωνία, την προσωπική εμπειρία. Να την αναζητήσει με ανοιχτό μυαλό και καρδιά, ακολουθώντας το δικό του μοναδικό μονοπάτι. Κι αυτό δεν είναι απλό, ιδιαίτερα σήμερα, που η σύγχυση και η αβεβαιότητα κυριαρχούν στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμό μας.
Η παγκοσμιοποίηση με τις θετικές ή αρνητικές της επιδράσεις στις ζωές μας, οι απανωτές κρίσεις (οικονομικές, υγειονομικές, περιβαλλοντικές, κλιματικές) αναδεικνύουν προβλήματα και προκλήσεις, αυξάνουν ανισότητες μεταξύ κοινωνικών ομάδων ή και χωρών – κρατών, δημιουργούν πολυσύνθετα ερωτήματα στους διαδρόμους της πολιτικής, στις ακαδημαϊκές πλατφόρμες, στον άνθρωπο. Η αναζήτηση λύσεων και τρόπων αντιμετώπισης γίνεται λαβύρινθος κι ο μίτος της Αριάδνης ανεπαρκής για διεξόδους. Η αξιακή κρίση μεγεθύνεται. Το ίδιο και οι ανελέητες πολεμικές συρράξεις. Πρόσφατα, στο Νακόρνο Καραμπάχ (Αρτσάχ). Από τον Φεβράρη του 2022, στην Ουκρανία. Ο πόλεμος Ισραήλ – Χαμάς μετατρέπει τη Γάζα σε Κρανίου τόπο. Ορατός ο κίνδυνος γενίκευσης του πολέμου. Σύγχρονοι σφαγείς καιροφυλακτούν να επέμβουν. Η φάτνη του Χριστού στη Βηθλεέμ βυθισμένη εφέτος στο σκοτάδι, από φόβο τρομοκρατικών ενεργειών. Ίδιος ο φόβος για τρομοκρατικές επιθέσεις και σε άλλες Δυτικές μεγαλουπόλεις. Ανεπαρκείς οι Διεθνείς Οργανισμοί, ΕΕ και ΟΗΕ, να τερματίσουν πολέμους. Παθητικοί παρατηρητές των γεγονότων, αρκούνται απλά σε εκκλήσεις και ψηφίσματα που δεν μπορούν να εφαρμοστούν αφού στερούνται μηχανισμών. Η απουσία μιας ενιαίας ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας, παροπλίζει την ΕΕ να αναλάβει παγκόσμιο ρόλο ειρηνευτή. Η Τουρκία, όπως πάντα καιροφυλακτεί. Έχοντας υπό κατοχή τη μισή Κύπρο για 50 χρόνια, επενδύεται σήμερα τον μανδύα αρνιού για εξομάλυνση δήθεν, των ελλαδοτουρκικών σχέσεων, σε μια προσπάθεια να ρίξει στάχτη στα μάτια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ώστε να εκμαιεύσει κι άλλα ωφελήματα και αναβάθμιση της τελωνειακής της ένωσης.
Ένας σύντομος απολογισμός για το 2023, καταδεικνύει εμμένοντα δημοκρατικά ελλείμματα και στον τόπο μας. Συνεχίζεται η ατιμωρησία σκανδάλων. Καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης. Ανισότητες στην κατανομή του εθνικού πλούτου. Ψηλές απολαβές των ολίγων. Ανεπαρκή επιδόματα πείνας στους πολλούς. Συνεχιζόμενη διαρροή εγκεφάλων στο εξωτερικό, ιδίως νέων, σε αναζήτηση ποιοτικών θέσεων εργασίας, για να ξεφύγουν από την ανεργία και την εκμετάλλευση. Τροχιοδρόμηση εκποιήσεων, την ώρα που οι τράπεζες συσσωρεύουν κέρδη. Η κάθαρση, γράμμα κενό. Η μεταρρύθμιση, σε ρυθμούς χελώνας.
Κι όμως, ο κόσμος μας θα μπορούσε να ήταν καλύτερος. Αν μαθαίναμε να αναζητούμε όλοι μαζί, τρόπους για να ρίξουμε φως στα σκοτάδια της ζωής. Αν αντιμετωπίζαμε αδικίες, μικρότητες, προκλήσεις και προβλήματα, με ξεκάθαρη στοχοθέτηση, ολιστικές στρατηγικές, ομαδικό πνεύμα. Αν προσπαθούσαμε να δώσουμε νόημα στη ζωή, βελτιώνοντας πρωτίστως τον κακό μας εαυτό, απαλλάσσοντας την κοινωνία από τον καταναλωτικό παροξυσμό, τον χωριάτικο μεγαλοϊδεατισμό, την επιδειξιομανία, τον ραγιαδισμό, τον ωχαδελφισμό. Αν επιχειρούσαμε κάθαρση. Πνευματική αναγέννηση. Αναδόμηση αρχών και αξιών. Αν παλεύαμε για μια πιο ανθρωποκεντρική κυπριακή πολιτεία. Αν γινόμαστε, ξανά Άνθρωποι, Απλοί και Αληθινοί, με Αγάπη, Αλληλεγγύη, Ενσυναίσθηση. Αν κρατούσαμε ζωντανό το μήνυμα των Χριστουγέννων, για να επικρατήσει στη γη και στη ψυχή, η δίψα «για επί γης Ειρήνη και εν ανθρώποις Ευδοκία». Ας κάνουμε αυτό το μήνυμα, πράξη ζωής, τις επόμενες 365 μέρες. Ας το παλέψουμε στη νέα χρονιά. Μπορούμε!